Nadine Blondiau-Massart heeft ons verlaten

Nadine Blondiau

«Ik heb zeker niet de kwaliteiten van een grote schrijver, desalniettemin zou ik jullie graag dezelfde emoties laten voelen zoals ik ze beleefde op de woensdag namiddag in de ontmoetingsruimten Arcadie. Het was een adembenemende sfeer waarin magische momenten werden beleefd waarbij je de indruk kreeg dat de tijd stilstaat, waar de dagelijkse stress in één beweging wordt weggenomen. Je verlaat Arcadie als herboren.

Alle mensen die ik heb ontmoet zijn formeel: het project Arcadie is buitengewoon en wonderlijk. Het is een buitengewone belevenis voor de ouders als ook voor de kinderen die vaak wekenlang zonder contact met de buitenwereld in het ziekenhuis moeten verblijven. Maar goed, dat wisten jullie natuurlijk allemaal al.»

(uittreksel van een brief van Nadine Blondiau-Massart, overleden begin 2008)

Lieve Nadine,

Alhoewel je denkt niet de kwaliteiten van een grote schrijver te hebben, ben je er toch steeds weer in geslaagd vele van onze vrienden binnen de VZW Jennifer met eenvoudige woorden te raken. Je aanmoedigingen, je vriendelijke lach, je ogen die boekdelen spraken en duidelijk lieten weten het onoverkomelijke nooit te zullen aanvaarden: kinderen die werden geraakt of weggenomen door ziekte, kinderen die de verdere ontluiking van het leven werd ontnomen!

Het is zó ongelofelijk jammer; je bent erin geslaagd je eigen zieke zoontje alle affectie te geven die hij nodig had om zijn kansen op beterschap te vergroten gedurende de moeilijke momenten, je bent erin geslaagd de energie te vinden om je emoties te delen met andere ouders die met een vreselijke ziekte van hun kind worden geconfronteerd, je bent erin geslaagd je hart te openen en vele vriendschappen op te wekken; en dan, dat stomme moment, het moment waarop je zelf slachtoffer wordt, tijdens een weekendje weg, als gevolg van een val tijdens een wandeling in de bergen.

Onze stichting is een hechte vriendenkring, vrienden die hun strijd tegen de ziekte en hun doorzettingsvermogen willen delen, die tezamen de ziekte willen overwinnen, en die zich er met hart en ziel voor inzetten. Het bericht van je heengaan heeft ons het zwijgen opgelegd…..ons hart stopte…..gedurende verscheidene maanden…..

Zeker, de meesten van ons hebben in het verleden al zeer pijnlijke familiale en persoonlijke momenten moeten doorstaan. Het heeft veel tijd nodig….maar we zullen er weer staan, helaas ditmaal zonder jou. We vinden en nemen stilaan de tijd om weer met elkaar te spreken, om onze emoties te uiten, ons in te beelden hoe verder te gaan in ons streven naar een betere wereld voor de zieke kinderen….zonder jou.

Onze VZW zal zijn naam behouden, die van onze Jennifer. Maar beloof ons dat je niet zult weigeren dat we ook jouw naam aan onze inzet verbinden.

Want je weet, lieve Nadine, al onze erkenning en onze trouwe verbondenheid en genegenheid voor jou.