Oscar en de Roze Dame

Het verhaal

Een paar brieven geadresseerd aan God door een kind van 10 jaar. De brieven geven het leven en de denkwereld weer van twee verschillende mensen: Oscar, 10 jaar, aangetast door leukemie, en de Roze Dame, een oude dame vol tederheid, een extravagante bezoekster van het ziekenhuis waar de zieke kinderen verblijven.

Oscar worstelt met de zijn ziekte en vooral met de vele brandende vragen die hij heeft: de stilte van zijn ouders die de hopeloosheid van de situatie op hun gezicht dragen; de stilte van de hemel (als God bestaat, waarom helpt hij me dan nu niet?); en dan de liefde, de onmetelijke maar verliezende liefde die zichtbaar is in de andere kamers van het ziekenhuis. Zoveel kwellingen die samensmelten met de liefde voor het leven in het kleine geweten van Oscar. Door haar verschijning en verbeelding weet de Roze Dame het dagelijkse leven van Oscar iets te verzachten: ze deelt de moeilijke momenten met hem, discussieert met hem, doorbreekt de stilte en geeft hem liefde. Ze vindt de woorden die de blauwe plekken op Oscar’s ziel weten af te dekken.

De reactie van de producent van het toneelstuk

« Dit boek treft je midden in je hart, daar waar de fundamentele vragen achterblijven als een geliefde ons verlaat......Oscar is gestaafd op het kind dat wij allen blijven, diep van binnen, gedurende ons hele leven: hij zegt wat hij denkt en neemt geen blad voor de mond, hij doorbreekt het taboe: een kind dat strijdt tegen de dood of een ernstige ziekte. »

De reactie van de schrijver van het boek

« Het is zonder twijfel mijn meest autobiografische werk. Ik heb alles gelezen in de ogen die ik lief had. Ik ben zelf Oscar geweest, het kind tegen wie men niet meer spreekt omdat zijn situatie de mensen angstig maakt, het kind dat lijdt door de stilte van zijn naasten, door de stilte vanuit de hemel, door alle vragen die onbeantwoord blijven, het kind dat toch blijft vechten en geloven in het leven enkel en alleen door de gekende oneindige levensvreugde. Oscar en de Roze Dame is een lofzang over het leven. Hoe kort het leven ook is, het moet worden geleefd via intense emoties, moet worden genuttigd met genoegen, moet doordrenkt zijn met humor, met vragen en met gelach. Het boek is ook een lofzang aan de verbeelding, de kracht om het dagelijkse leven te veraangenamen, de kracht om te hopen en dromen van een nog beter leven. »

De avond van 1 Oktober 2004

Onmogelijk om over deze avond te spreken zonder dat de emoties de bovenhand nemen. Oscar sterft op het podium voor ons aan kanker, de ziekte bij de leeftijdgenootjes van Oscar waar we via onze organisatie zo hard mogelijk tegen vechten. Het is de reden voor en de drijfkracht achter het bestaan van de VZW Jennifer. Maar het echte mirakel die avond was de capaciteit van de toneelspelers om de emoties van het publiek de vrije loop te laten, ten top te stimuleren en tevens te beheren via oprechte lachwekkende situaties. En dan de stilte bij de dood van Oscar.......tot het oorverdovende applaus van het publiek voor de artiesten zoals Jacqueline Bir. Daarna was er voor ons nog de mogelijkheid een glas na te drinken met de ster van het spektakel. Een buitengewone schrijver, een pakkend boek, een artiest op de top van haar kunnen, kortom een droom avond.